Πρόγραμμα στείρωσης που εφαρμόστηκε στη Βόρεια Καρολίνα από το 1929 ως το 1974 στοχοποιούσε ειδικά τους μαύρους Αμερικανούς και ανταποκρίνεται στον ορισμό της γενοκτονίας, συμπεραίνει μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα.
Σχεδόν 7.600 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ενίοτε ηλικίας ακόμη και 10 ετών, υποβλήθηκαν σε στείρωση χειρουργικά, στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, που δημιουργήθηκε για να υπηρετηθεί το «δημόσιο συμφέρον», εμποδίζοντας ανθρώπους με προβλήματα ψυχικής υγείας, ή « με νοητικά προβλήματα», να αναπαραχθούν.
Οι περισσότερες από τις επεμβάσεις έγιναν καταναγκαστικά, αν και ορισμένες γυναίκες που δεν διέθεταν άλλα μέσα αντισύλληψης κατέφυγαν στο πρόγραμμα, δηλώνοντας ακατάλληλες για τη μητρότητα.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην American Review of Political Economy, εξετάζει την περίοδο από το 1958 ως το 1968, κατά τη διάρκεια της οποίας έγιναν πάνω από 2.100 στειρώσεις στην πολιτεία.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι στειρώσεις αυξάνονταν ταυτόχρονα με το ποσοστό του πληθυσμού των μαύρων που έμεναν άνεργοι, χωρίς ωστόσο οι λευκοί, ή μέλη άλλων φυλετικών ή εθνικών ομάδων, να στοχοποιούνται αναλόγως. «Η δυσανάλογη χρησιμοποίηση της ευγονικής στείρωσης των μαύρων πολιτών της Νότιας Καρολίνας αποτελούσε πράξη γενοκτονίας», σύμφωνα με τον Ουίλιαμ Ντάριτι τον νεότερο, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Ντιουκ, έναν από τους συγγραφείς της μελέτης.
Ο ορισμός της γενοκτονίας, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, αφορά πράξεις με σκοπό «τον μερικό ή ολικό αφανισμό μιας εθνικής, φυλετικής, ή θρησκευτικής ομάδας», συμπεριλαμβανομένης της «επιβολής μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή των γεννήσεων εντός της ομάδας», θύμισε.
Ερευνητικό έργο που έχει προηγηθεί είχε ήδη καταδείξει πως το πρόγραμμα έθετε με δυσανάλογο τρόπο στο στόχαστρο τους Αφροαμερικανούς, αλλά αυτή η νέα μελέτη ρίχνει φως στα κίνητρα και στους μηχανισμούς του.
«Ο έλεγχος των σωμάτων των μαύρων και των αναπαραγωγικών επιλογών τους δεν είναι τίποτα καινούργιο», παρατηρεί η Ρόντα Σαρπ, άλλη μια από τους συγγραφείς της έρευνας, η οποία εργάζεται στο Women’s Institute for Science, Equity, and Race. «Η μελέτη μας δείχνει ότι η Βόρεια Καρολίνα περιόριζε την αναπαραγωγική ελευθερία, χρησιμοποιώντας την ευγονική για να στερήσει από τους μαύρους κατοίκους της τα δικαιώματά τους», προσθέτει.
Η πολιτεία δημιούργησε το 2010 ένα ίδρυμα κι ένα ταμείο για να δοθούν αποζημιώσεις στα θύματα του προγράμματος που βρίσκονται ακόμη στη ζωή.
Οι πρώτες επιταγές, αξίας 20.000 δολαρίων η καθεμία, εστάλησαν από το ταμείο σε 220 εξ αυτών το 2014, σύμφωνα με ρεπορτάζ της τοπικής εφημερίδας The News & Observer.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι στειρώσεις αυξάνονταν ταυτόχρονα με το ποσοστό του πληθυσμού των μαύρων που έμεναν άνεργοι — χωρίς ωστόσο οι λευκοί, ή μέλη άλλων φυλετικών ή εθνικών ομάδων, να στοχοποιούνται αναλόγως.
«Η δυσανάλογη χρησιμοποίηση της ευγονικής στείρωσης των μαύρων πολιτών της Νότιας Καρολίνας αποτελούσε πράξη γενοκτονίας», σύμφωνα με τον Ουίλιαμ Ντάριτι τον νεότερο, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Ντιουκ, έναν από τους συγγραφείς της μελέτης.
Ο ορισμός της γενοκτονίας, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, αφορά πράξεις με σκοπό «τον μερικό ή ολικό αφανισμό μιας εθνικής, φυλετικής, ή θρησκευτικής ομάδας», συμπεριλαμβανομένης της «επιβολής μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή των γεννήσεων εντός της ομάδας», θύμισε.
Ερευνητικό έργο που έχει προηγηθεί είχε ήδη καταδείξει πως το πρόγραμμα έθετε με δυσανάλογο τρόπο στο στόχαστρο τους Αφροαμερικανούς, αλλά αυτή η νέα μελέτη ρίχνει φως στα κίνητρα και στους μηχανισμούς του.
«Ο έλεγχος των σωμάτων των μαύρων και των αναπαραγωγικών επιλογών τους δεν είναι τίποτα καινούργιο», παρατηρεί η Ρόντα Σαρπ, άλλη μια από τους συγγραφείς της έρευνας, η οποία εργάζεται στο Women’s Institute for Science, Equity, and Race.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι η Βόρεια Καρολίνα περιόριζε την αναπαραγωγική ελευθερία, χρησιμοποιώντας την ευγονική για να στερήσει από τους μαύρους κατοίκους της τα δικαιώματά τους», προσθέτει.
Η πολιτεία δημιούργησε το 2010 ένα ίδρυμα κι ένα ταμείο για να δοθούν αποζημιώσεις στα θύματα του προγράμματος που βρίσκονται ακόμη στη ζωή.
Οι πρώτες επιταγές, αξίας 20.000 δολαρίων η καθεμία, εστάλησαν από το ταμείο σε 220 εξ αυτών το 2014, σύμφωνα με ρεπορτάζ της τοπικής εφημερίδας The News & Observer.
Η πολιτεία δημιούργησε το 2010 ένα ίδρυμα κι ένα ταμείο για να δοθούν αποζημιώσεις στα θύματα του προγράμματος που βρίσκονται ακόμη στη ζωή